Leiðsögn um þrjár sýningar á laugardaginn

Frá sýningu Huldu Vilhjálmsdóttur.

Laugardaginn 15. febrúar kl. 15 verður boðið upp á leiðsögn um þrjár sýningar: Hulda Vilhjálmsdóttir – Huldukona, Kristján Guðmundsson – Átta ætingar og Þórður Hans Baldursson / Þórunn Elísabet Sveinsdóttir – Dömur mínar og herrar. Aðgangur er innifalinn í miðaverði Listasafnsins.

Hulda Vilhjálmsdóttir (f. 1971) útskrifaðist úr málaradeild Listaháskóla Íslands árið 2000 og hefur síðan haldið fjölda einkasýninga og tekið þátt í samsýningum, bæði hér á landi og erlendis. Málverkið hefur ætíð verið Huldu hin staðfasta jörð. Hún málar bæði fígúratíft og abstrakt, vinnur að mestu með akríl og olíu, en hefur einnig sýnt keramíkverk, klippimyndir, vídeóverk og gjörninga. Sýningin Huldukona sýnir ólíka þræði í myndlist Huldu Vilhjálmsdóttur, þar sem ljómi listaverksins er í forgrunni – listin fyrir listina.

Kristján Guðmundsson (f. 1941) er sjálfmenntaður í myndlist og hélt sína fyrstu sýningu á Mokkakaffi í Reykjavík 1968. Hann var einn stofnenda Gallerí SÚM 1969 og veitti því forstöðu fyrsta árið. Síðar flutti Kristján til Amsterdam og bjó þar næstu níu árin, en flutti þá til Hjalteyrar. Kristján er einn þekktasti fulltrúi hugmyndalistar hérlendis. Í verkum sínum og efnisvali gengur hann oft að mörkum viðtekinna skilgreininga á list. Þessi sýning samanstendur af átta verkum sem eru nú frumsýnd á Íslandi.

Með því að tengja saman verk Þórðar Hans Baldurssonar (f. 1992) og Þórunnar Elísabetar (f. 1952) í sýningunni Dömur mínar og herrar, má spyrja spurninga um hvernig hversdagslegir hlutir geta bæði borið með sér og ögrað fyrirframgefnum hugmyndum um kyn. Í verki Þórðar Hans, Karlakórinn í veggnum, glæðir listamaðurinn lafandi svört bindi lífi með notkun hljóðs og hreyfingar og í verkinu Að vippa um sig vippu persónugerir Þórunn einföld klæði með uppsetningu á blaktandi slæðum sem anga af ilmvatni. Verkin fá áhorfandann til að hugleiða forsendurnar sem hann gefur sér við fyrstu sýn tengdar kyni og sjálfsmynd. Verkin varpa ljósi á hversu flæðandi þetta allt er í eðli sínu, þar sem hugmyndir um kyn eru á sífelldri hreyfingu og standa aldrei í stað.